Çayırova Belediyespor Basketbol Takımı'ndan beklentilerimiz o kadar yüksek ki, temsilcimizin kazanmasına o kadar çok alıştık ki gerek sahamızda gerekse dış sahada alınan yenilgiler moralimizi bozuyor, üzülüyoruz...
Ama umutsuzca karalar bağlayacak bir ekip de değil ÇESK...
Tamam, bazı şeylerden endişe etmek bazen var... Ama inanın bence büyütülecek kadar değil sorun...
Oyuncu kalitesi yüksek bir kadro yapısı olduğunu defalarca yazdım... Sadece kalitesi yüksek olan bu oyuncuların fizik kondüsyonuna katkı yapmak gerektiğini, bireysel olarak oyuncuların gününde olmasını beklemek yerine takım oyununu geliştirmek gerektiğini ve en önemlisi topu potaya atılması anlamında özgüven yüklemesi gerektiğini Kapaklıspor maçından beri altını çiziyorum.
Kimse kendini net olarak kanıtlamış Oğuz Savaş'a kötü oyuncu diyemez.. Serhat'a, Kendall'a, Davis'e, Ercan'a, Ömercan'a ve diğerlerine kötü oyuncu diyemez. Ama bu kadar iyi oyuncu kötü oynuyorsa, savunma yapamıyorsa, ribaunt alamıyorsa, elinde ki topa sahip çıkamıyorsa, bırakın sayı bulmayı topu potaya gönderemiyorsa çözülmesi gereken sorunlar olduğu muhakkak.
Ve bu sorunları da çözecek isimin Fatih Emre Gezer hocanın olduğu, kendisine güvendiğimizi de defalarca yazdım.
Bir maçı kaybetmek normal... Ama kayıptan kazanım çıkarmak lazım dedik. Biz sadece galibiyeti, değil çıkarılacak dersleri de ıskalıyoruz.
Kapaklı maçındaki mağlubiyeti masaya yatırmış olsaydık, Fenerbahçe ve Erok maçları farklı olabilirdi...
Erok maçı sadece sıradan bir yenilgi de değil. Parkede acizleştiğimiz bir 40 dakika... Yoksa yenilmek normal.
Kapaklı maçını geride bırakıp önümüze bakalım, geriye dönmeyelim diyoruz. Ama o maçın ardından yazımda takımın güç sorunu olduğunu söyledik. Gidip Bursa'da Finalspor'u yenince maalesef hocada, oyuncularda, takıma güç katkısı yapacak ekipte kendini aldattı.
Erokspor maçında bir kez daha gördük...
Türk basketbolunun efsanelerinden Oğuz Savaş'ın savunma yapacak gücü yok, ribaunta yükselecek gücü yok, dış atış yapacak gücü yok, topu elinde tutacak gücü yok, ileriden geriye dönecek gücü yok.
Oğuz Savaş hadi biraz yaşını almış ama genç Sebo'nun maçı tamamlayacak gücü yok. Fizik kondüsyon yetersizliği yüzünden Serhat Uğur'a iki kat yük biniyor. Serhat oyun kurmakla, dış atış fırsatı yakalama arasında gidip geliyor. Savunmayla hücum arasında ki blok kopukluğu nedeniyle Sehat Erok maçında da sahadan silindi gitti. Serhat herşey yapmaya çalışınca hiçbirşey yapamadı. Geride kalan 5 maçta 21 üç sayı denedi 10 tanesi potayı buldu. Maç başına 2 üç sayı ortalamasını kendisi beğeniyor mu acaba?
Takımda şutör eksikliği varmış gibi bir tablo yansıyor. Sahaya çıkan beşin tamamı şutör olsa ne olur? Topu potaya göndermeyince...
Her atış isabetli değil diye eleştiri yapılması doğru değil ama atış yapmamak kabul edilir bir şey değil.
Oyuncuların özgüven eksikliği neden giderilmiyor. Ömercan, Oğuz'a, Oğuz, Sebo'ya, Sebo Serhat'a Serhat tekrar Sebo'ya veriyor. Sebo takımın şutörü oldu da biz mi bilmiyoruz? Erok maçında 24 saniye süresini kullanamadan pas çevirme sayımız nasıl kabul edilir? At potaya, girer yada girmez.
Kendall iyi gününde olacak da öyle maç kazanacağız diye onun keyfini mi bekleyeceğiz? Maalesef beklemek can sıkıcı değil mi?
Artık kendimizi başkasından bekleyerek maç kazanacağız diye acizleştiğimiz bir cumartesi İstanbul'u yaşadık.
Biz bu ligi kelimelerle konuşarak değil, kişilerin moraline yada iyi gününe de değil, mücadele ederek, savunma yaparak, hücumda yırtınarak, yırtarak yaşamak istiyoruz. Maç kazanmak hiç önemli değil.
Çarşamba günü Kocaeli Büyükşehir Kağıtspor'u mutlaka yeneceğiz. Ama bu galibiyetle sorunlar halının altına süpürülmemeli... Fizik kondüsyon sorununa hoca el atmalı… Toplantı yaptığı süreyi dahi çalışmaya dahil etmeli… Kelimelerle çalışmayı bırakıp, parkede, gereken yapılmalı.
Henüz herşeyin telafisi için zaman var. Devre arasında şutör transfer edilerek sorun çözme yolunu düşünenler kendini kandırır. O alınacak oyuncuyu da mevcut güçsüzlük yapısına uyum sağlatınca bir kıymeti kalmaz. Iğdır'ı Finalspor'u yenerken Ömercan şutördü, Davis şutördü, Kendall şutördü... 1 ayda ne oldu şutörsüz kaldı takım.
Hayalimiz var.. Süper Lig hayalimiz. Takım otobüsüne Süper Lig kupasının içi boş resmini düşünende mutlaka bu hayali kurmuş ki otobüse bu çizimi tasarlamış. Hayallerimizi gerçekleştirmek için yeterince çabalamak yeterli. Mucize bekleyenlerle olacak iş değil. Çorlu'da yenilince, Çayırova'da rövanşı almak için gözü kararan takıma alıştık biz. İstanbul Efendileri karşısında 2-0 geriye düşünce, İstanbul'un yolunu tutan seyirciye alıştık. Balıkesir'de 3.periyotta 17 sayı gerideyken şampiyonluk şarkılarından vazgeçmeyen takıma alıştık. Ataköy'de son saniyede gerideyken şampiyonluk kupası kaldırmaya alıştık...
Mucizeye de mucize bekleyenlere de alışmadık. Gerekeni yapan, sorunu çözen, gücümüze güç katanlara alıştık. Güçsüzlüğümüze alışanlara da alışmadık hele de ÇESK'in güçsüzlüğüne hiç alışmadık. Alışmayada niyeti yok bu tribünlerin...
Saygılarımla.
