Bölgemizin basketbolda en zirvede temsilcisi Çayırova Belediyespor yine saç baş yolduran bir haftayı daha geride bıraktı. Öyle ki yensek te yenilsekte stres ve gerilimi yaşamaktan geri kalmıyoruz. Ormanspor maçı öncesinde en son Haremspor ile oynanan 20. Hafta maçında rakibine 20 sayı fark atan Çayırova Belediyespor karşılaşmanın son bölümünde rakibini skora ortak etmişti. Fark 3 sayıya kadar indi. Daha öncesinde İLAB maçında da benzer senaryo vardı. İlk yarı doğru işler yapan ve soyunma odasına önde giren ÇESK yine maçın sonunu getirememişti. Daha da öncesinde yine aynı senaryo. TED Koleji'ne karşı doğru işler iyi mücadele ortaya koyulmasına karşılık maç kaybedildi.
Ve en son Ormanspor maçı..
İyi başladı… Doğru oynadı.. Doğru bitirdi. Ama işini iyi yapmak, doğru yapmak her zaman yetmediğini her hafta görüyoruz.
Çünkü rakipte iyi ve doğru oynayınca en iyi ve en doğruyu yapmak gerekiyor.
Kim daha çok iyi, daha çok doğru yaparsa maçı kazanıyor.
Haftalardır maçı önde götüren, maçı kazanmaya daha yakın bir karşılaşma sürecinde mücadele eden ÇESK'te kim, neden frene basıyor, Harem skora ortak oluyor, 40 sayı fark atacağımız Ormanspor maçı kazanıyor, kazandığımızı düşündüğümüz İLAB maçından sevinen rakip oluyor?
Yani son dönemde maç süreci içinde bir frene basma huyumuz, hastalığımız türedi.
Maç içinde ki oyun anlayışının, oyun disiplininin, hücum ve savunma gidişatının renkleri değişiyor.
Her maç her oyuncunun performansı değişiyor.
Her maç üçlük istatiğinin sayısı dengesizleşiyor.
Sistemsel olarak takımın ne oynadığı belirsiz.
Maç kazanmak için yabancıların iyi oynaması ve gününde olması zorunluluğu çok üzücü.
Yerli oyunculardan kurulu beşlerin sahada olduğu anlarda, yabancıların dinlendirildiği anlarda rakip parkede antrenman yapar gibi oynuyor.
"Bu bütçeyle, bu kadroyla bu kadar başarı olur" söylemini kalkan yapmak her maça, her rakibe göre geçerli olabilir mi?
Trabzonla, Esenlerle, Ankaragücüyle, İLAB ile oynasak bu söylemin geçerliliğini kabul ederim de rakip Ormanspor…
Kaldı ki bu kadroyla, bu bütçeyle Ankaragücünü yendik, İLAB'ı ilk yarıda sahadan sildik, Esenlerle oynadığımız iki maçta da başa baş mücadele ettik.
Ormanspor'a yenilmek ne demek?
Maçtan önce bahis kuruluşu bile Ormanspor galibiyetine 2.02 oran verdi. Çayırova'ya 1.40...
Bahis şirketi bile kimin galibiyete yakın olduğunu öngörüyor. Biz de Ankara'ya giderken Orman maçından çok perşembe günü oynayacağımız Gaziantep maçını düşünüyorduk.
Bir tek ÇESK kendisi için galibiyeti öngörmüyor.
Rakip bile kazandığı maçta sevinmeyi beceremedi... Çünkü rakipte yeneceğini öngörmüyordu.
Zayıf rakipleri haftanın takımı yapmakta, kısa yabancılara 40 sayı ürettirmekte, haftanın oyuncusu yapmakta üstümüze takım yok.
Maça nasıl hazılandığımız, oyuncuların hafta içinde maça nasıl antre edildiği de bilinmiyor. Bu durum sıra dönüştürüldü. Antrenman yapılıp yapılmadığını dahi bilmiyouruz desem "Yalan söylüyorsun, iftira atıyorsun" diyemezler. Basına kapalı bir sistem tercihi sürdürülüyor.
Bize de oyuncunun, takımın maç performansını yazmaktan başka seçenek kalmıyor. Kötü performansa gerekçe olacak nedenleri (Hastalık, duygusal sorunlar, iyi hazırlanma isteği, beşe beşlerde ki istek ve hırs) takip etmemiz yasak kulüpte...
Ormanspor'a şundan dolayı yenildik, bundan dolayı 13 sayı fark kapandı diye birinin açıklama yapmak gibi derdi, sıkıntısı da yok.
Bizde burda Süper Lig hayali, play off derdi gibi şeyler yazıyoruz.
Memur zihniyeti gibi spor kulübü. Gel oyna, al duşunu ye yemeğini git... Sonra önümüzdeki maçlara bakalım. Bir de maaşımız yatmış mı ona bakalım... Maç kazanırsak soyunma odasına, sahanın ortasında zafer pozu veririz, kaybedersek sus pus.
Okan Gençoğlu ve Muhammet Nizamoğlu krizlerin adamıdır. Bu duruma seyirci kalacaklarını düşünmüyorum. "Yetersiz kadromuz var, az paralarla bütçe kurduk." demiyor Çayırova'da siyaset, muhalefet, esnaf, vatandaş.
"Ne yaptı Çayırova'nın basket takımı? Kazandı mı?" diye soruyor. Ben bazen "Kaybettik" demeye utanıyorum.
Lütfen artık birileri de utansın.
