Çok beğendiğim bir söz var.. Kimin söylediğini bilmiyorum...
"Zirveye çıkmak çok önemlidir ama zirvede kalmak çok ama çok daha önemlidir"
Çayırova Belediyespor Basketbol Takımı...Üst üste atladı ligleri...
1.Lig'e kadar çıktı.
Aslında 1. Lig'e çıkan sadece bir basketbol takımı olmadı...
Kent çıktı... Kent halkı çıktı.
Bir dönem "Hayati maç", "Haydi Çayırova", "Seyircisiyle yenmek istiyor" diye başlıklar atarak sadece ilçe halkını değil bölgenin tüm sporseverlerini salona çekmek için yırtınıyordum... Sadece sosyal medya paylaşımlarımla yada haberlerimle değil, gördüğüm, telefonla aradığım herkesi davet ediyordum...
Bunu niye yapıyordum bilmiyorum...
Aslında kızımı dahi salona çekemiyordum.
Akşamdan "gelirim" diyordu, sabah olunca annesiyle hazırlanırken, "siz gidin ben arkadaşlarımla kahve içmeye gideceğim" diyordu.
Kızımı dahi çekemezken salona milleti nasıl çekeceğim diye kara kara düşündüğüm günler oldu...
Genel seçimlerde vekil adaylarını bir tehdit etmediğim kaldı. "Madem bu bölgenin vekil adayısınız, o zaman bu bölgenin temsilcinizin önemli maçına gelin, yoksa bu kentin halkı size gereken cevabı sandıkta verir" diye oy tehditleri yaptım... Hasan Soba dışında kimse gelmedi.. Getiremedim...
Gazeteci arkadaşalarıma da ricada bulunuyordum... "Bu hafta çok önemli maç var, birlikte motivasyon haberleri yapalım, salona da gelin" dedim.. 2 defa Zafer Pesen geldi... Bir de Uğur Saray'ı görüyordum... Onları da getiremedim...
Salona da gelen seyirciler zaten belediyenin spor okulları öğrencileriydi...
Gelmiyordu kimse nedense...
Sonra her şerde bir hayır vardır ya... Çorlu'da itilip kakıldık, Hocamız su şişesi ile baygınlık geçirdi.. Yerlerde süründü.
İşimi gücümü bıraktım, hocanın durumuna mı bakayım, kızımla eşime mi kol kanat olayım, diğer sporcularımızı olayların içinden mi uzaklaştırayım şaşırdım..
Bunun bir de Çayırova'sı var diye bağırıyordum salodan ama Çayırova'da öyle bir seyirci yok ki rakip baskısı kuracak diye boynumu büküp dönüşe geçtim Çorlu'dan...
Bir şeyler oldu... Değişti herşey... Çorlu maçında salonda iğne atsan yere düşmezdi.. Salon inliyordu "Çayırova" diye...
Baskının hem de alasını kurmuştuk.. Ezdik geçtik.. Sonra yarı final maçları.. 2-0 geriye düştüğümüz maçlarda yine salonumuz tıkabasa doluydu.. 2 maçta da yenildik ama seyirci artık bu işin tadını almıştı... Halkalı'da da yerini almıştı.. Ben Çayırova Salonu dolmuyor derken deplasmanda ev sahibi takım taraftarlarından daha fazla olmaya başladık.. Artık maçları seyircimizle kazanıyorduk... Ve final... Şampiyonluk maçı... Ahmet Cömert Salonu Çayırovalı basketbol taraftarlarımızla doluydu.. Otobüslerle gelen, Marmaray'la gelen, özel araçlarıyla gelen tabi birde tekerlekli engelli aracıyla gelen taraftarlarımız Kapaklı'ya taraftarlık dersi veriyoru... Yenildik dediğimiz maçı seyircimizle aldık. Şampiyon olduk.. Bu akşamda kutladık.. Yine Çayırovalı taraftarlarla...
Dedik ya... Zirveye çıkmak kadar orada olmak önemli... Bu seyirci olduğu sürece bu takım Süper Lig'e de çıkar...
Ama seyirci olduğu sürece...
Yaşımız başımız belli.. Belki oluruz belki olmayız... Ama benim Çayırova halkından tek bir ricam var... Bu takımınher maçında salonda olun.. Destek verin.. İnanın sizi utandırmaz...Gururlandırır. İmkanınız varsa deplasmanlara da gidin, gidemezseniz Çayırova'da desteğinizi lütfen esirgemeyin...
Belki yenilir takım... Ama karakteri, ahlakı, merhameti, vicdanı desteklenmeyi hakeden bir takım... Ahlaksızlığı içinde barındırmayan, safdışı eden bir takım... Eşinizle, kızkardeşinizle, çocuğunuzla gönül rahatlığı ile eğlenerek, keyif alarak coşku ve heyecanla 2 saatiniz geçecek... Bana inanın.. Çünkü ben onlara inandım, ve yanılmadım.. Bu Çayırova'nın basketbolundan bir cacık olmaz diyen Çayırovalılar'a da yalvardım.. Evet olmaz dedim... Çünkü hıyar yok bu takımda...Bakın saat 02.00'ye geliyor... Hala onları yazıyorum...
Saygılarımla